नारी हुँ म।
पृथ्वीको चेतनशील र सर्वश्रेष्ठ
दुई प्राणी मध्ये एक
र, अर्कोले व्याख्या गरिएको परिभाषा
जात , धर्म र क्षेत्र अनुसार

कतै पुरुषको स्थान भन्दा
अधिक अगाडि हुन्छु म
कतै वन्दुकको नाल हुदै
वुर्काको कालो पर्दा पछाडि
कतै वर्चित समाजको अन्धविश्वासमा
भने कतै प्रेरणादायी कथाको आख्यानमा

मेरो रगतको ढिक्काले कोखमा जिवन लिन्छ
र धर्तीमा अवतरित हुन्छ पवित्र नाम पुरुष
जोसँग जन्म सिद्ध पाएको विरासत छ।
जो दाता हुन
माहाराजा र
भन्नु पर्ने परमेश्वर

अनी तिनैले निर्धारण गर्छन
म नारीको कर्म
कठै
सौभाग्य की अभिस्राप।

हो म त्यही समाजको स्वरुप हुँ ।
जहाँ
मेरो परिपक्वता,मेरो आत्मविश्वास
मेरो शक्ति
कसैले गोठमा थुन्छन, त कसैले गुम्वामा
मुर्छाएर जव उपयुक्त ठहरिन्छु
अनी परिचालनको लागि
निर्वाचित हुन्छु प्रयोगशालामा
सन्तान उत्पादन
दासी
अर्को काम वासना

पुरुष भित्र रहेको अप्ठेरो जिवन म
घाट हुदै घुम्ती र पिडाको अनुभूति
कसैले दुःख थेग्ने धर्ती भन्छन
कसैले धैर्यता र सहनशिलताको सर्वनाम
कसैले करुणाको खानी भन्छन
कसैले दिन्छन
देवी र वोक्सीको उपनाम ।

यातना सहे
समाजले मर्यादाको तक्मा दिन्छन।
मौलता तोडेर प्रतिकार गरे
कुसँस्कारको सँज्ञा
यिनै दरिद्र पितृसत्ताको उपज
र भुक्तभोगी हुँ म
सामाजका कुन्ठित यातना
र हिंसावाट बाँचेको
एक जीर्ण आशा हुँ म।

हुन त महिला र पुरुष बराबर भन्छन।
तर
लैंगिक समानता र समताको कुरा
भाषणबाजी मात्रै
पुरुषबादी समाजमा
सामन्तीका कुरा फजुल नारा मात्रै
उन्मुक्ति खोज्दै निखार
आफुमा भद्रकाली र चण्डिकाको गुण
चेतनाले खडेरीग्रस्त छ समाज
कुसँस्कारको तुवालो चिर्न
विद्रोहका लागी लिनै पर्छ
अव नारीले रौद्र रुप।

कविता सुन्न यहाँ क्लिक गर्नुहोस।